Dziś przedostatni dzień pielgrzymki. Wszystkie grupy żyją już tylko jutrzejszym wejściem do Częstochowy. Już niedługo osiągniemy nasz cel – staniemy przed Matką Boską Częstochowską i powierzymy Jej wszystkie nasze intencje, z którymi wędrowaliśmy przez te wszystkie dni.
Pielgrzymka powoli dobiega końca. Zostały nam tylko dwa dni. Coraz mniej kilometrów przed nami, coraz więcej radości w nas. Czekamy z niecierpliwością na moment przyklęknięcia przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Tymczasem, może zwłaszcza dla tych, którzy w tym roku się z nami nie wybrali, kilka wypowiedzi o tym, dlaczego warto podjąć trud wędrówki.
Dziś, jak co dzień, wstaliśmy rano i pospiesznie spakowaliśmy nasze bagaże. Pobudka o piątej rano nie jest najprzyjemniejszym punktem dnia, szczególnie, kiedy na zewnątrz jest zimno i wilgotno. Właśnie w takich warunkach żegnaliśmy Kaszewice, by ponownie ruszyć na nasz pielgrzymi szlak.
Właśnie minął nam kolejny dzień pielgrzymki. Jak było? W kratkę... czasem słońce, czasem deszcza. A właściwie: najpierw słońce, potem deszcz.
Niedzielny poranek wita nas rześkim powietrzem i czystym, błękitnym niebem. Poskładaliśmy namioty i spakowaliśmy bagaże, by punkt 6:00 wyruszyć w trasę. Trudno uwierzyć, że to już piąty dzień naszego wspólnego pielgrzymowania. Mimo zmęczenia, wszyscy staramy się w jakiś sposób uczcić święto Zmartwychwstania naszego Pana – wiele sióstr ubrało sukienki, nie trudno spotkać brata w koszuli. Wszędzie panuje wyjątkowa, niedzielna atmosfera.
Wita nas kolejny poranek. Po wczorajszej wieczornej ulewie oddychamy z ulgą, wychodząc z namiotów i widząc bezchmurne niebo i pierwsze promienie słońca na horyzoncie. Zwijamy namioty i o 5.30 wyruszamy w drogę.
Trzeci dzień pielgrzymki wita nas deszczem. Składamy przemoczone namioty i ruszamy w dalszą wędrówkę. Możemy jednak doświadczyć wsparcia Matki Bożej – krople deszczu są raczej przyjemnym ochłodzeniem, a nie uciążliwością. Jeszcze przed południem zza chmur wygląda słońce i towarzyszy nam przez prawie całą drogę.
Minął już drugi dzień naszych rekolekcji w drodze. Pogoda wciąż dopisuje, ale powoli zaczyna nam doskwierać małe zmęczenie, a służby medyczne musiały ruszyć w pomocą niejednemu obolałemu pielgrzymowi. Nie tracimy jednak entuzjazmu i z uśmiechem na ustach kroczymy dalej.
Witają nas pierwsze promienie wschodzącego słońca, a także budzący się do życia mieszkańcy miasta. Z radosnym śpiewem na ustach opuszczamy Płock. Dzień pierwszy jest dla większości grup dniem organizacyjnym.
W Katedrze Płockiej gromadzą się tłumy oczekujące na Mszę Świętą inaugurującą 33 Pieszą Pielgrzymkę z Płocka na Jasną Górę. Już po raz kolejny pątnicy z różnych części naszej diecezji spotykają się, by razem zdążać przed tron Jasnogórskiej Pani.
